Tekstschrijver? Gelukkig wil niemand dat worden

Eindelijk heb je ontdekt wat je dan echt wilt met je leven. Iets waar jij enthousiast van wordt en wat je makkelijk afgaat. Jouw droom. Gefeliciteerd! Dat wordt najagen geblazen. Maar zo makkelijk is dat natuurlijk niet. Dromen worden niet zomaar werkelijkheid. Je zult te maken krijgen met een hele hoop negatieve feedback en andere onwelkome obstakels. Dat is niet erg, het hoort erbij. Maar hoe ga je hiermee om?

“Tekstschrijver? Gelukkig wil niemand dat worden.” Daar sta je dan in de plaatselijke kroeg met je goede bedoelingen en een speciaalbiertje. Heb je eindelijk ontdekt wat je wilt gaan doen (dat alleen al was een eindeloos onaangename bevalling) en sta je dat in al je gretigheid zielsgelukkig te verkondigen, smijt iemand meteen dit commentaar in je gezicht.

Zie je wel

Nu was de persoon waar ik dit aan vertelde niet iemand die ik a) serieus neem of b) inspirerend vind. Maar zijn opmerking is me altijd bijgebleven. Het was de stem die mij de motivatie gaf om door te gaan, maar ook de klank die ik niet wilde horen als ik er echt even doorheen zat. ‘Zie je wel,’ galmt het op zulke momenten dreigend in mijn oren. ‘…Het lukt je niet!’

Tekstschrijver worden?

Ik weet niet meer wat ik er tegenin bracht en wat hij vervolgens bijdehand tegensputterde (zo’n indruk hebben zijn weloverwogen argumenten op mij gemaakt), maar ik was zeker even van slag. Oh, er zijn dus óók mensen die dit belachelijk vinden. Die niet geloven dat ik tekstschrijver kan worden. Die niet eens luisteren naar wat ik te zeggen (of te schrijven) heb.

Luisteren

Bedenk dat er een groot verschil zit tussen dit soort droeftoeters en mensen die daadwerkelijk de moeite nemen om naar jouw verhaal te luisteren. Ook die laatste groep zal niet altijd even enthousiast reageren (iets wat je ambitieuze hartje soms lichtelijk doet barsten), maar: ze luisteren wel. Ze denken erover na. Ze stellen kritische vragen en proberen met je mee te denken.

Negatieve bubbel

Dat kun je van die eerste groep niet zeggen. En weet je wat? Laat hen maar lekker broeien in die negatieve bubbel van ze. Er zijn altijd mensen die het nodig vinden om ideeën af te kraken. Van die mensen die het al-tijd beter lijken te weten (wat niet zo is!) en die bij voorbaat je prachtige idealen de grond inboren (wat nergens op slaat!). En een felle discussie of een reeks slapeloze nachten zijn ze al helemaal niet waard. Ik wil niet klinken als een figuur uit een Disneyfilm, maar: let it go.

Feedback of kritische vragen? Prima. Onnodig negatief gezwets? No, thank you. Als zij niet luisteren naar wat jij te zeggen hebt, hoef jij ook niet de moeite te nemen om je verhaal beter uit te leggen. Je hoort het nutteloze commentaar aan, knikt bedenkelijk en wenst ze nog een fijne avond. Ain’t nobody got time for that!