Laatst vroeg iemand mij: “Jij bent toch per ongeluk zzp’er geworden?” Voor je nu als fervent zelfstandige met allerhande entrepreneur-quotes en girlboss-hastags gaat gooien: ik neem het ondernemersvak niet met een korreltje zout. Nee, ik zie mezelf niet als geboren ondernemer, maar ook niet als gedwongen zzp’er. En dat geldt vast niet alleen voor mij.
Wat ik het liefst doe
In de eerste plaats was ik na mijn studie vooral op zoek naar mijn ‘droombaan’. Ik weet het, inmiddels vliegt die term je dagelijks in honderdvoud met 150 kilometer per uur om de oren. Toch was ik ernaar op zoek. En die droombaan, dat ging in de kern om wat ik het liefst deed. Wat ik het allerliefst deed – en nog steeds doe – is met woorden spelen, aan teksten schaven en taalfouten tackelen. Alles waar mijn grammaticaliefhebbend hart sneller van gaat kloppen.
Van solliciteren naar…
Toen ik die droombaan helemaal had uitgeplozen en mijn doel haarscherp was, werd het tijd voor de vorm. Ik solliciteerde me tevergeefs een ongeluk, terwijl het aantal relevante vacatures met de seconde slonk. Ondertussen kregen steeds meer mensen in mijn omgeving hoogte van mijn schrijfgrage neigingen en kwamen er uit mijn prille netwerk steeds vaker verzoeken. Een paar maanden na mijn afstuderen besloot ik me daarom als zzp’er in te schrijven bij de Kamer van Koophandel.
Gedwongen of geboren zzp’er?
Of ik direct kon leven van die zelfstandige schrijfpraktijken? Dat heeft even geduurd. Was het mijn vooropgezette plan om een flink potje te gaan ondernemen na mijn studie? Nee. Maar of ik met veel geweld het zzp-landschap in werd gedwongen? Absoluut niet. Ik wilde geld verdienen met wat ik het liefst deed. Dat is met Linda Roos & Media gelukt. Een betere of mooiere manier om dat te bereiken had ik niet kunnen bedenken.
Noodgedwongen
Er zijn natuurlijk wel een hoop mensen die liever niet als zzp’er aan de slag zouden gaan, maar het noodgedwongen moeten doen. Deze ‘verkapte werklozen’, zoals Franka Hummels hen treffend noemt in haar column voor De Volkskrant (gaat dat lezen!), zijn niet voorbereid op alle haken en ogen van het ondernemerschap. Ze gaan aan de slag voor een tergend uurtarief en staan bij het akkoord gaan niet stil bij de vaak onmenselijke voorwaarden. Een schrijnende situatie.
Ondernemen: wat is dat precies?
Ik geloof niet dat je ontdekt dat je ondernemer bent nadat je een online eisenlijstje kunt afvinken (à la ‘Dit zijn de vijf tekenen dat jij een geboren ondernemer bent’). Doordat er echter veel misvattingen bestaan over wat dat hele zzp’er zijn precies inhoudt, worden er verkeerde aannames gedaan en foute keuzes gemaakt. Net als Franka Hummels schrijft, geloof ik dat het nodig is om een duidelijker beeld te krijgen van wat ondernemen is en wat het verschil is tussen noodgedwongen en uit vrije wil zelfstandig aan de slag gaan. Zzp’er zijn betekent bakken vrijheid tegenover schrale zekerheid. Eindeloos veel mogelijkheden tegenover nul pensioen, vakantiedagen of bonussen. Evenals een baan in loondienst, is ondernemen ook niet alleen maar fantastisch. En dat is oké.
Ik geloof niet dat je geboren wordt als zelfstandige pur sang of niet. Ondernemen is niet simpel en niet voor iedereen, maar je kunt het wel in een vorm gieten waarin het voor jou werkt.
Hoe zie jij het: zijn er alleen ondernemers in hart en nieren aan de ene kant, of gedwongen zzp’ers aan de andere kant? Herken jij je sterk in een van beide kampen? En hoe ziet jouw ideale werksituatie eruit?
Foto: © 123rf.com
Recente reacties