Het is midden in de nacht. Het is stil, de hele wereld slaapt. Behalve jij. Op het fletse licht van je laptopscherm na is het pikdonker. Je zit over je bureau gebogen. Je ogen prikken van vermoeidheid. De frons in je voorhoofd wordt dieper en dieper. Je gedachten malen maar door en de cursor op je scherm knippert gestaag. En uit je handen komt niets. He-le-maal niets. Geen letter op papier, geen woord op het scherm.
Iedereen kent bovenstaand beschreven clichébeeld van een getormenteerde artiest of gekwelde schrijver. Het grote talent met creatief vermogen, wiens inspiratie plotseling ver te zoeken is.
O Creativity, Where Art Thou?
Nu zou ik mezelf niet zo snel omschrijven als gekwelde artiest, maar het lijkt de laatste tijd wel alsof mijn creativiteit van de aardbodem verdwenen is. Waar ik drie jaar geleden blogs schreef in een tempo van heb-ik-jou-daar, beperken mijn creatieve uitspattingen zich tegenwoordig tot een minimum. En als ik wel ideeën heb, komen ze zelden tot uitvoering.
Wat ik het allerliefste doe
Tegelijkertijd is dat ook een goede ontwikkeling. Immers, als freelance tekstschrijver help ik vooral anderen met hun teksten. Dat is mijn kracht. Dat is wat ik het allerliefste doe. Aan andermans teksten sleutelen, teksten vertalen of compleet nieuwe teksten verzinnen en daar dan ook nog voor betaald worden; soms kan ik het bijna niet geloven. Het is geweldig om te doen.
Moeten?
Een tijdje geleden begon het toch onverbiddelijk te knagen. Ik lees overal zulke mooie, inspirerende, leerzame en grappige artikelen. Daar wil ik ook aan bijdragen! Maar hoe? En waarover precies? Ik maakte het mezelf zo moeilijk. Krampachtig denken dat ik ‘moet’ schrijven, maar ondertussen niet de moeite nemen of de tijd maken om daadwerkelijk actie te ondernemen. Tja. Zo kun je blijven hopen op een geweldige ingeving of een inspiratievlaag.
Ik schrijf, dus ik ben
Tot ik het er laatst met iemand over had en me bedacht dat het helemaal niet zo ingewikkeld hoeft te zijn. Ik vroeg mezelf simpelweg af: waaróm vind ik schrijven in de eerste plaats zo fantastisch? Wat voel ik als ik de ene na de andere soepele zin over het scherm zie glijden? Wanneer mijn hoofd uitpuilt van de ideeën? Als mijn enthousiasme van het scherm afspat en ik kan kiezen uit een grenzeloos vocabulaire?
Mezelf (creatief) laten zien
Ik wil weer creatief aan de slag. In plaats van mijn ideeën wegstoppen in een krap, verlaten hoekje van mijn brein, er daadwerkelijk iets mee doen. Ze uitwerken, online plaatsen of misschien zelfs laten publiceren (een droom kan nooit groot genoeg zijn). Mijn stem laten horen en mezelf laten zien. There, I said it.
Wat zou jij echt (weer) willen doen of leren? En hoe zorg je dat je het uiteindelijk ook écht doet?
Recente reacties